۱. از آنجا که آبجو حاوی مواد آلی مانند الکل است و پلاستیک موجود در بطری‌های پلاستیکی متعلق به مواد آلی است، این مواد آلی برای بدن انسان مضر هستند. طبق اصل سازگاری دقیق، این مواد آلی در آبجو حل می‌شوند. مواد آلی سمی وارد بدن می‌شوند و در نتیجه به بدن انسان آسیب می‌رسانند، بنابراین آبجو در بطری‌های پلاستیکی بسته‌بندی نمی‌شود.
۲. بطری‌های شیشه‌ای مزایایی مانند خواص ممانعت‌کنندگی خوب در برابر گاز، ماندگاری طولانی، شفافیت خوب و بازیافت آسان را دارند، اما مشکلاتی مانند مصرف بالای انرژی در تولید، دست و پا گیر بودن و انفجار و آسیب‌دیدگی آسان نیز وجود دارد.
اخیراً، توسعه و تحقیق در مورد بطری‌های PET با نفوذپذیری بالا با هدف اصلی بسته‌بندی آبجو، به یک نقطه داغ در صنعت تبدیل شده است و پس از یک دوره طولانی کار تحقیقاتی گسترده، پیشرفت قابل توجهی حاصل شده است. آبجو به نور و اکسیژن بسیار حساس است و ماندگاری آن معمولاً به ۱۲۰ روز می‌رسد. نفوذپذیری اکسیژن بطری آبجو نباید بیش از ۱×۱۰-۶ گرم در ۱۲۰ روز باشد و از دست دادن CO2 نباید بیش از ۵٪ باشد.
این الزام ۲ تا ۵ برابر خاصیت ممانعت‌کنندگی بطری PET خالص است؛ علاوه بر این، برخی از کارخانه‌های آبجوسازی از روش پاستوریزاسیون برای آبجو استفاده می‌کنند که مستلزم رسیدن حداکثر مقاومت دمایی به ۲۹۸ درجه سانتیگراد است، در حالی که استحکام، مقاومت حرارتی و ممانعت‌کنندگی گاز بطری PET خالص مطابق با الزامات بطری‌های آبجو نیست، بنابراین، مردم در حال تحقیق و توسعه مواد جدید و فرآیندهای جدید برای ایجاد موانع و بهبودهای مختلف هستند.
در حال حاضر، فناوری جایگزینی بطری‌های شیشه‌ای و قوطی‌های فلزی آبجو با بطری‌های پلی‌استر به بلوغ رسیده و فرآیند تجاری‌سازی آن آغاز شده است. طبق پیش‌بینی مجله «پلاستیک‌های مدرن»، در ۳ تا ۱۰ سال آینده، ۱ تا ۵ درصد از آبجوهای جهان به بسته‌بندی بطری‌های PET تبدیل خواهند شد.
زمان ارسال: ۱۸ آگوست ۲۰۲۲