بطری‌های فرانکن پات بِلی

در سال ۱۹۶۱، یک بطری استاین‌واین مربوط به سال ۱۵۴۰ در لندن افتتاح شد.

به گفته هیو جانسون، نویسنده مشهور شراب و نویسنده کتاب «داستان شراب»، این بطری شراب پس از گذشت بیش از ۴۰۰ سال هنوز در وضعیت خوبی قرار دارد و طعمی دلپذیر و سرزندگی خاصی دارد.

این شراب از منطقه فرانکن آلمان، یکی از معروف‌ترین تاکستان‌های اشتاین، می‌آید و سال ۱۵۴۰ نیز یک شراب افسانه‌ای است. گفته می‌شود که در آن سال، راین آنقدر گرم بود که مردم می‌توانستند روی رودخانه راه بروند و شراب از آب ارزان‌تر بود. انگورهای آن سال بسیار شیرین بودند، شاید این شانس این بطری شراب فرانکن برای بیش از ۴۰۰ سال باشد.

فرانکن در شمال باواریا، آلمان واقع شده است که در قلب آلمان روی نقشه قرار دارد. وقتی از مرکز صحبت می‌شود، نمی‌توان به «مرکز شراب فرانسه» - سانسر و پوئی در منطقه مرکزی لوار - فکر نکرد. به طور مشابه، فرانکونیا آب و هوای قاره‌ای دارد، با تابستان‌های گرم، زمستان‌های سرد، یخبندان در بهار و اوایل پاییز. رودخانه ماین با مناظر عالی از کل این منطقه عبور می‌کند. مانند بقیه آلمان، تاکستان‌های فرانکونیا عمدتاً در امتداد رودخانه پراکنده شده‌اند، اما تفاوت این است که گونه شاخص اینجا سیلوانر است نه ریسلینگ.

علاوه بر این، خاک Muschelkalk در داخل و اطراف تاکستان تاریخی Stein کاملاً شبیه خاک‌های Kimmeridgian در Sancerre و Chablis است و انگورهای Silvaner و Riesling که در این خاک کاشته شده‌اند، حتی عملکرد بهتری دارند.

هر دو منطقه فرانکونیا و سانسر شراب سفید خشک بسیار خوبی تولید می‌کنند، اما درصد کاشت انگور سیلوانر در فرانکونیا بسیار کمتر از انگور سوویگنون بلان سانسر است و تنها پنج مورد از کاشت‌های منطقه را تشکیل می‌دهد. مولر-تورگاو یکی از گسترده‌ترین گونه‌های انگور کاشته شده در منطقه است.

شراب‌های سیلوانر معمولاً سبک و آسان برای نوشیدن، ملایم و مناسب برای جفت شدن با غذا هستند، اما شراب‌های سیلوانر فرانکونیایی چیزی بیش از این هستند، غنی و مهار شده، سفت و قدرتمند، با طعم‌های خاکی و معدنی و قابلیت کهنه شدن قوی. پادشاه بلامنازع منطقه فرانکونیایی. اولین باری که سیلوانر فرانکنیایی را در نمایشگاه آن سال نوشیدم، در نگاه اول عاشق آن شدم و هرگز آن را فراموش نکردم، اما به ندرت دوباره آن را دیدم. گفته می‌شود که شراب‌های فرانکونیایی زیاد صادر نمی‌شوند و عمدتاً به صورت محلی مصرف می‌شوند.

با این حال، چشمگیرترین چیز در منطقه فرانکونی، بطری‌های Bocksbeutel است. منشأ این بطری‌های گردن کوتاهِ پخ‌دار نامشخص است. برخی می‌گویند که این شکل بطری از کوزه چوپان محلی گرفته شده است. چوپان از غلتیدن و ناپدید شدن آن روی زمین نمی‌ترسد. همچنین گفته می‌شود که بطری‌های شکم‌گنده توسط مبلغان مذهبی که اغلب برای تسهیل بسته‌بندی شراب و کتاب سفر می‌کردند، اختراع شده است. همه اینها منطقی به نظر می‌رسد.

شراب صورتی ماتئوس پرتغالی که فروش زیادی دارد، نیز از همین شکل بطری خاص برخوردار است. شراب صورتی در بطری شفاف جلوه خوبی دارد، در حالی که بطری شکم‌گنده فرانکن معمولاً به رنگ سبز یا قهوه‌ای روستایی و بسیار ساده است.