بطری های شکم قابلمه فرانکن

در سال 1961، یک بطری Steinwein مربوط به سال 1540 در لندن باز شد.

به گفته هیو جانسون، شراب نویس معروف و نویسنده داستان شراب، این بطری شراب پس از گذشت بیش از 400 سال هنوز در شرایط خوبی قرار دارد، طعم و شادابی دلپذیری دارد.

این شراب از منطقه Franken آلمان، یکی از مشهورترین تاکستان‌های اشتاین است و سال 1540 نیز یک وینتج افسانه‌ای است. می گویند در آن سال راین آنقدر گرم بود که مردم می توانستند روی رودخانه راه بروند و شراب از آب ارزان تر بود. انگورهای آن سال بسیار شیرین بودند، شاید این شانس این بطری شراب فرانکن برای بیش از 400 سال باشد.

فرانکن در شمال بایرن آلمان واقع شده است که در قلب آلمان روی نقشه قرار دارد. وقتی صحبت از مرکز شد، نمی توان به "مرکز شراب فرانسوی" فکر نکرد - سانسر و پویی در منطقه مرکزی لوآر. به طور مشابه، فرانکونیا دارای آب و هوای قاره ای است، با تابستان های گرم، زمستان های سرد، یخبندان در بهار و اوایل پاییز در پاییز. رودخانه مین با مناظر عالی راه خود را از طریق کل نام شهر می‌پیچد. مانند بقیه آلمان، تاکستان های فرانکونیا بیشتر در امتداد رودخانه توزیع می شوند، اما تفاوت این است که تنوع شاخص در اینجا Silvaner است تا Riesling.

علاوه بر این، خاک Muschelkalk در داخل و اطراف تاکستان تاریخی Stein کاملاً شبیه به خاک های Kimmeridgian در Sancerre و Chablis است و انگورهای Silvaner و Riesling کاشته شده در این خاک حتی بهتر عمل می کنند.

هم فرانکونیا و هم سانسر، شراب‌های سفید خشک عالی تولید می‌کنند، اما درصد کاشت سیلوانر در فرانکونیا بسیار کمتر از ساوویگنون بلان سانسر است که تنها پنج مورد از کاشت‌های منطقه را شامل می‌شود. Müller-Thurgau یکی از گونه های انگور است که به طور گسترده در منطقه کاشته می شود.

شراب های سیلوانر معمولا سبک و آسان برای نوشیدن، ملایم و مناسب برای جفت شدن غذا هستند، اما شراب های سیلوانر فرانکونی فراتر از آن، غنی و محدود، سفت و قدرتمند، با طعم های خاکی و معدنی و قابلیت پیری قوی هستند. پادشاه بلامنازع منطقه فرانکونی. اولین باری که در نمایشگاه همان سال سیلوانر فرانکن را نوشیدم، در همان نگاه اول عاشق آن شدم و هرگز آن را فراموش نکردم، اما به ندرت آن را دوباره دیدم. گفته می شود که شراب های فرانکونی چندان صادر نمی شوند و عمدتاً در محلی مصرف می شوند.

با این حال، چشمگیرترین چیز در منطقه Franconian Bocksbeutel است. منشا این بطری با گردن کوتاه نامشخص است. برخی می گویند این شکل بطری از کوزه چوپان محلی می آید. از غلتیدن و ناپدید شدنش روی زمین نمی ترسد. همچنین ضرب المثلی وجود دارد که می گوید بطری شکم دیگ توسط مبلغانی اختراع شد که اغلب برای تسهیل بسته بندی شراب و کتاب سفر می کردند. همه چیز منطقی به نظر می رسد.

رز ماتئوس پرتغالی که فروش زیادی دارد نیز به این شکل بطری خاص است. شراب صورتی در یک بطری شفاف خوب به نظر می رسد، در حالی که بطری شکم قابلمه ای فرانکن معمولاً به رنگ سبز روستایی یا قهوه ای بسیار ساده است.